Ιταλός φιλόσοφος (1433-1499), ο σημαντικότερος εκπρόσωπος των πλατωνικών φιλοσόφων της Φλωρεντίας. Μετέφρασε στα λατινικά και έγραψε σχόλια στα περισσότερα έργα του Πλάτωνα και των νεοπλατωνικών φιλοσόφων.

Ο Φιτσίνο γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη κοντά στη Φλωρεντία της Ιταλίας. Ο πατέρας του ήταν γιατρός στην αυλή του δούκα Κόζιμο των Μεδίκων. Ο Μαρσίλιο μελέτησε φιλοσοφία, αρχικά επηρεάστηκε από τους Επικούρειους, αλλά γρήγορα στράφηκε στην πλατωνική φιλοσοφία. Σκοπός του ήταν να αποκαλύψει και να ερμηνεύσει τις ιερές αλήθειες που υπήρχαν στα κείμενα του Πλάτωνα και άλλων αρχαίων σοφών.

Συμμετείχε μαζί με άλλους λόγιους στην ίδρυση της Πλατωνικής Ακαδημίας της Φλωρεντίας (περίπου το 1459). Εκεί παρέδιδε μαθήματα για τον Πλάτωνα και τους Νεοπλατωνικούς, Πλωτίνο και Πρόκλο. Επίσης, μελετούσε τη φιλοσοφία του Αριστοτέλη για να κατανοήσει καλύτερα τη φιλοσοφία του Πλάτωνα.

Το 1484 έκανε έκδοση με τις μεταφράσεις τριάντα έξι πλατωνικών διαλόγων. Το 1496 δημοσίευσε σχόλια για τους πιο γνωστούς πλατωνικούς διαλόγους. Την επόμενη χρονιά ετοίμασε το έργο του για τους νεοπλατωνικούς φιλοσόφους (Πορφύριο, Ιάμβλιχο, Πρόκλο, Ψελλό και άλλους). Το πιο σπουδαίο έργο του είναι η Πλατωνική θεολογία για την αθανασία της ψυχής όπου λέει ότι δεν πρέπει η θεολογία να διαχωρίζεται από τη φιλοσοφία. Σκοπός του ήταν να δώσει την απάντηση του χριστιανισμού στην πλατωνική θεολογία του Πρόκλου.

Ο Φιτσίνο θεωρούσε ότι η ελληνική σκέψη ξεκινούσε από την αρχαία ελληνική θρησκεία και έφτανε μέχρι τον Πλάτωνα και τους Νεοπλατωνικούς. Αυτό αποδεικνύει τη σύνδεση της θεολογίας με τη φιλοσοφία.

Αναπτύσσει το σύστημα του Πλωτίνου και δημιουργεί ένα σχήμα με πέντε οντότητες: Θεός, Νους, Ψυχή, Ποιότητα, Ύλη. Πολύ σπουδαίο ρόλο παίζει η Ψυχή γιατί από τη μια έχει σχέση με τον υλικό κόσμο χάρη στο πνεύμα, από την άλλη έχει σχέση με τον Θεό. Ακολουθώντας το χριστιανικό δόγμα και τον πλατωνισμό, ο Φιτσίνο πιστεύει στην αθανασία της ψυχής. Απορρίπτει όμως τη «μετενσάρκωση» (=δηλαδή ότι η ψυχή μετά τον θάνατο βρίσκει άλλο σώμα), τη γνωστή θεωρία των Πυθαγορείων που επηρέασε τον Πλάτωνα.

Πολύ σημαντικό ρόλο στη φιλοσοφική σκέψη του Φιτσίνο παίζει ο έρωτας που δηλώνει την επιθυμία για το Ωραίο χάρη στο οποίο ο άνθρωπος ολοκληρώνεται γιατί φτάνει κοντά τον Θεό.