Ο Μποναβεντούρα ήταν Ιταλός θεολόγος (13ος αιώνας) που ανέπτυξε ένα θεολογικό-φιλοσοφικό σύστημα, με πολλούς συμβολισμούς, στο οποίο αντιπαραβάλλει τον νεοπλατωνισμό με τον αριστοτελισμό του Μεσαίωνα.

Ο Μποναβεντούρα ήταν σπουδαίος θεολόγος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού, καρδινάλιος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και επικεφαλής του τάγματος των Φραγκισκανών μοναχών. Το φιλοσοφικό του σύστημα είναι χριστιανικό και επηρεασμένο από τον νεοπλατωνισμό του Αυγουστίνου και την πνευματική ζωή των μοναχών.

Στα έργα του ο Μποναβεντούρα χρησιμοποιεί πολλά στοιχεία της αριστοτελικής φιλοσοφίας, λογική, φυσική, ψυχολογία, αλλά κάνει κριτική στην αριστοτελική μεταφυσική. Σε αντίθεση με τον Θωμά Ακινάτη, συνάδελφός του στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού, ο Μποναβεντούρα δεν δέχεται την άποψη του Αριστοτέλη ότι ο ανθρώπινος νους μπορεί να φτάσει στην αλήθεια χωρίς την πίστη.

Ο Μποναβεντούρα ισχυρίζεται ότι η φιλοσοφία του Αριστοτέλη δεν συμφωνεί με τον χριστιανισμό. Τα επιχειρήματά του είναι τα εξής: ο θεός του Αριστοτέλη δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτα άλλο εκτός από τον εαυτό του. Δεν μπορεί να σκεφτεί τον κόσμο, άρα δεν μπορεί να δώσει καμία φροντίδα (θεία πρόνοια). Επίσης, ο κόσμος του Αριστοτέλη είναι αιώνιος, άρα δεν δημιουργήθηκε από τον θεό.

Ο Μποναβεντούρα θεωρεί επίσης εσφαλμένη την κριτική του Αριστοτέλη στις πλατωνικές Ιδέες. Διότι οι Ιδέες, τα αιώνια πρότυπα, δεν υπάρχουν μόνες τους αλλά εντός του θείου νου. Οι Ιδέες μάς φαίνονται πολλές επειδή δεν μπορούμε να αντιληφθούμε την ενότητα του θεϊκού Λόγου. Χωρίς τις Ιδέες δεν μπορούμε να αποκτήσουμε βέβαιη γνώση.

Ο Μποναβεντούρα υιοθετεί την νεοπλατωνική αρχή σύμφωνα με την οποία τα όντα προέρχονται από μία πρώτη αρχή, στην οποία μοιάζουν και στην οποία επιστρέφουν. Κάθε ον είναι ίχνος ή σκιά του Θεού. Κι ο άνθρωπος μοιάζει με τον Θεό διότι ως λογικό ον είναι εικόνα του Θεού. Ο άνθρωπος κατακτά την ευτυχία του αν στραφεί στο εσωτερικό της ψυχής του, την εικόνα του Θεού. Η ψυχή ανεβαίνει σταδιακά από τον επίγειο κόσμο προς τον Θεό ∙ αυτή είναι η βασική ιδέα του μοναχισμού και του μυστικισμού.