Το πρόγραμμα σπουδών που ακολουθούσαν οι νεοπλατωνικές σχολές στην Αθήνα και την Αλεξάνδρεια κατά τον 5ο και 6ο αιώνα μ.Χ. σύμφωνα με τη ταξινόμηση των πλατωνικών διαλόγων από τον Ιάμβλιχο.

Οι μαθητές του Πλωτίνου στην Ρώμη διάβαζαν και σχολίαζαν κείμενα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη αλλά και άλλων μεταγενέστερων φιλοσόφων. Ο Πλωτίνος ζητούσε να διαβαστούν έργα μεσοπλατωνικών και νεοπυθαγορείων φιλοσόφων και στη συνέχεια ακολουθούσε συζήτηση. Προς το τέλος του μαθήματος ο Πλωτίνος εξέφραζε την άποψή του για τα επίμαχα ζητήματα. Διέθετε μάλιστα την ικανότητα να συνοψίζει μέσα σε λίγες λέξεις το νόημα μιας δύσκολης θεωρίας. Κάποιες φορές, μαθητές τον διέκοπταν με τις αντιρρήσεις ή ερωτήσεις τους. Τότε ήταν πρόθυμος να τους λύσει τις απορίες ακόμα και αν χρειαζόταν να επανέλθει στο ίδιο θέμα για δύο ή τρεις συνεχόμενες μέρες.

Το πρόγραμμα σπουδών που ακολουθούσαν οι πλατωνικές σχολές της Αθήνας και της Αλεξάνδρειας κατά τον 5ο και 6ο αιώνα βασιζόταν σε μια τριμερή διάκριση. Στη θρησκευτική ορολογία των ελευσινίων μυστηρίων, τα τρία στάδια ήταν: η προπαρασκευαστική κάθαρσις, η φιλοσοφική μύησις και, τέλος, η θεωρητική ἐποπτεία. Στο πρώτο στάδιο οι σπουδαστές διάβαζαν εκτός των άλλων κείμενα του Αριστοτέλη ξεκινώντας από έργα για τη λογική και συνεχίζοντας με έργα για την ηθική, την πολιτική και τη φυσική φιλοσοφία. Στα επόμενα δύο στάδια μελετούσαν διαλόγους του Πλάτωνα. Συγκεκριμένα οι πλατωνικοί διάλογοι που διδάσκονταν ήταν δώδεκα. Οι δώδεκα χωρίζονταν σε δύο διακριτούς κύκλους σπουδών, καθένας εκ των οποίων απαρτιζόταν από δέκα και δύο διαλόγους, αντιστοίχως. Στον πρώτο κύκλο, η σπουδή της πλατωνικής φιλοσοφίας ξεκινούσε από την ανάγνωση του Αλκιβιάδη, συνεχιζόταν με τον Γοργία και τον Φαίδωνα και ολοκληρωνόταν με τη μελέτη του Φαίδρου, του Συμποσίου και του Φιλήβου (με αυτή τη σειρά). Στον δεύτερο κύκλο, οι σπουδαστές διδάσκονταν τον κοσμολογικό Τίμαιο και τον Παρμενίδη που αποτελούσε και την αποκορύφωση της πλατωνικής θεωρίας.