Αθηναίος φιλόσοφος που φοίτησε δίπλα στον Πολέμωνα στην πλατωνική Ακαδημία. Μετά τον θάνατο του δασκάλου του έγινε ο ίδιος επικεφαλής της σχολής.

Ο Κράτης ήταν Αθηναίος, γιος του Αντιγένη (δεν πρέπει να συγχέεται με τον περίπου σύγχρονό του κυνικό φιλόσοφο Κράτη από τη Θήβα). Υπήρξε ο πιο αγαπημένος μαθητής του

Πολέμωνα

, με τον οποίο μοιράζονταν κοινές ιδέες και κοινό τρόπο ζωής. Σχολάρχης έγινε γύρω στο 270 π.Χ. μετά τον θάνατο του δασκάλου του. Ως προς τη διοίκηση της

Ακαδημίας

λέγεται πως διατήρησε την παράδοση που ξεκίνησε ο

Ξενοκράτης

και συνέχισε ο Πολέμων. Ο

Διογένης Λαέρτιος

αναφέρει ότι ήταν τόσο ισχυρός ο δεσμός ανάμεσα στον Κράτη και τον δάσκαλό του, που θάφτηκαν στον ίδιο τάφο.«Τόση αγάπη είχαν ο ένας για τον άλλον, ώστε, όχι μόνο μοιράζονταν τις ίδιες ασχολίες στη ζωή, αλλά μεγαλώνοντας έμοιαζαν μεταξύ τους μέχρι την τελευταία τους ανάσα και, όταν πέθαναν, μοιράστηκαν τον ίδιο τάφο» (Διογένης Λαέρτιος, Βίοι Φιλοσόφων ΙV 21). Από τον

Πλούταρχο

έχουμε την ενδιαφέρουσα πληροφορία ότι ο Κράτης έπαιξε έναν σημαντικό ιστορικό ρόλο γύρω στο 287π.Χ., όταν ο Δημήτριος ο Πολιορκητής κατέλαβε για μια ακόμη φορά την πόλη των Αθηνών. Ο Κράτης μεσολάβησε, ως απεσταλμένος των Αθηναίων, και έπεισε τον Δημήτριο να αποσύρει τα στρατεύματά του. Περιγράφεται, μάλιστα, ως φιλόσοφος μεγάλης φήμης και επιρροής (Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Δημήτριος 46 ΙΙ).

Ο Διογένης Λαέρτιος αναφέρει ότι το έργο του Κράτη ήταν μεγάλο και περιελάμβανε φιλοσοφικές πραγματείες, κωμωδίες και ρητορικούς λόγους. Τίποτε δεν έχει σωθεί μέχρι σήμερα και δεν έχουμε καμιά πηγή που να αφορά το περιεχόμενο της φιλοσοφίας του. Εύλογα, όμως, υποθέτουμε ότι οι ιδέες του ήταν συγγενείς με αυτές του δασκάλου του, εξαιτίας της στενής τους σχέσης. Ανάμεσα στους διακεκριμένους μαθητές που άφησε πίσω του ο Κράτης ήταν ο Αρκεσίλαος, ο οποίος ανέλαβε με τη σειρά του την ηγεσία της Ακαδημίας, και είναι αυτός που την έστρεψε προς τον φιλοσοφικό

σκεπτικισμό

.