Στη δημοκρατία την εξουσία ασκεί ο δήμος, οι πολίτες δηλαδή, οι οποίοι συμμετέχουν στις δημόσιες συναθροίσεις και στα δικαστήρια. Το δικαίωμα πάντως του πολίτη είχε μόνο όποιος είχε γονείς που ήταν ήδη αθηναίοι πολίτες.

Ακριβώς.Τα δικαιώματα του πολίτη τα στερούνταν οι δούλοι, οι περαστικοί ξένοι, οι γυναίκες και οι μέτοικοι.

Οι Αθηναίοι ενηλικιώνονταν στα δεκαοκτώ τους χρόνια, αλλά ασκούσαν τα δικαιώματά τους δύο χρόνια αργότερα, όταν ολοκλήρωναν τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις. Τότε μπορούσαν να αναλάβουν κάποιο αξίωμα . Τη μεγαλύτερη εξουσία την είχαν οι δέκα στρατηγοί, οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι για τον στρατό. Εκλέγονταν με ψηφοφορία για έναν χρόνο και μπορούσαν να εκλέγονται συνέχεια, ξανά και ξανά. Για παράδειγμα, ο γνωστός σε όλους Περικλής εκλεγόταν στρατηγός από το 443 ώς το τέλος της ζωής του (429 π.Χ.)

Στο πλαίσιο της αθηναϊκής δημοκρατίας υπήρχαν τέσσερα σώματα (ας τα πούμε ομάδες, για να συνεννοηθούμε), όπου οι πολίτες συμμετείχαν και αποφάσιζαν: η Εκκλησία του δήμου, το Ηλιαστικό δικαστήριο, η Βουλή του Αρείου Πάγου και η Βουλή των πεντακοσίων.

Εντάξει, Οδυσσέα. Η Εκκλησία του δήμου ήταν η συνέλευση των πολιτών που συγκεντρωνόταν συνήθως στην Πνύκα και αποφάσιζε για όλα τα θέματα της πόλης. Η ψηφοφορία γινόταν με βάση την αρχή της πλειοψηφίας: νικούσε, με άλλα λόγια, η άποψη που υποστήριζαν οι περισσότεροι. Αυτοί έδειχναν την προτίμησή τους σηκώνοντας το χέρι τους. Την ημερήσια διάταξη, ποια θέματα δηλαδή θα συζητηθούν και με ποια σειρά, την καθόριζε η Βουλή των πεντακοσίων.

Στη Βουλή συμμετείχαν τότε όλοι οι αθηναίοι πολίτες, αλλά μόνο δύο φόρες κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Αυτές οι δύο φορές δεν έπρεπε να είναι συνεχόμενες. Ονομάζονταν βουλευταί και συνεδρίαζαν καθημερινά. Η επιλογή τους γινόταν με κλήρο και η θητεία τους ήταν για έναν χρόνο.

Ακριβώς. Ας επιστρέψουμε όμως στην κλασική εποχή. Σημαντικό ρόλο έπαιζε τότε και η Βουλή του Αρείου Πάγου, το πιο σπουδαίο δικαστήριο. Αυτή αποφάσιζε για τις σημαντικότερες υποθέσεις του κράτους. Σταδιακά πάντως ο ρόλος του περιορίστηκε. Μεγαλύτερη εξουσία απέκτησε το Ηλιαστικό δικαστήριο. Εκεί πήγαινε κάθε πολίτης που πίστευε ότι είχε αδικηθεί, αλλά και κάθε πολίτης που ισχυριζόταν ότι είχε αδικηθεί η πόλη από τις πράξεις άλλων πολιτών.

Ωραία σκέψη, Οδυσσέα! Τα παιδιά είναι πάντα παιδιά. Το παιχνίδι είχε και τότε τον πρώτο ρόλο.